Sport Motions 2023

T-Meeting Tilburg Het   jaarlijks   terugkerend   evenement   voor   Sport   Motions   is   de T-Meeting   op   2e   Pinksterdag   bij   AV   Attila   in   Tilburg.   Het   is   nog altijd   één   van   mijn   favoriete   evenementen.   Ook   dit   jaar   ben   ik er   dus   weer   bij   op   maandag   29   mei.   Dit   jaar   ziet   het   weer   er goed   uit,   zonnig   maar   wel   redelijk   wat   wind.   Op   deze   dag staan   er   weer   de   nodige   sprint-   en   springwedstrijden   op   de agenda.   We   zien   ook   weer   een   aantal   bekende   namen   op   de startlijsten   staan.   Vooral   bij   de   dames   zien   we   prominente deelneemsters   zoals   Andrea   Bouma,   Naomi   Sedney,   Nadine Broersen,    Eva    Bastmeijer,    Leonie    van    Vliet,    Demi    van    den Wildenberg,   zusjes   Laura   en   Lisanne   de   Witte   en   Anne   en Myke   van   de   Wiel   en   Eefje   Boons.   Helaas   is   bij   de   mannen ondanks zijn inschrijving Churandy Martina de grote afwezige. Al   met   al   beloofd   het   een   mooie   dag   te   worden.   Als   ik   in   de   kantine   van   AV   Attila   kom   en   me   meld   bij   de   balie   ontvang   ik   mijn   hesje.   Ik   ben   de eerste   van   de   pers   die   vandaag   aanwezig   zullen   zijn.   Buiten   verken   ik   de   boel   een   beetje   om   straks   een   beetje   een   planning   te   hebben   van   mijn posities   om   te   fotograferen.   Ik   kom   al   een   aantal   bekenden   tegen   zoals   Sjef   Aertse   en   Toine   van   Beckhoven   die   vandaag   allebei   als   één   van   de   vele     vrijwilligers    aanwezig    zijn.    Hoewel    de    zon    al    volop    schijnt    is    het    door    de    harde Noorderwind   gevoelsmatig   toch   nog   een   beetje   aan   de   frisse   kant.   Maar   beter   als regen   natuurlijk.   Ondertussen   klinkt   er   regelmatig   een   schot   van   de   proefstart.   De hoeveelheid   daarvan   zou   bijna   een   indicatie   zijn   dat   er   iets   niet   helemaal   klopt.   Maar dat   is   mijn   interpretatie.   Er   druppelt   af   en   toe   een   nieuwe   fotograaf   binnen   maar   ik heb    het    idee    dat    het qua   pers   niet   zo   druk   is dan    andere    jaren.    Als de      wedstrijden      dan begonnen   zijn   komt   al uit   wat   ik   vrees.   Het   is gedurende   de   dag   bijna   niet   te   doen   om   overal   foto’s   van   te   krijgen,   het   grote   nadeel als   je   alleen   aan   het   werk   bent.   Of   mijn   eigen   verwachtingen   zijn   te   hoog,   dat   kan   ook. Ik   probeer   toch   zoveel   mogelijk   verschillende   onderdelen   op   de   plaat   te   krijgen.   Het polsstokhoogspringen   blijft   toch iets   aparts   om   te   zien.   Je   moet het   maar   durven   om   aan   zo’n   stok   op   die   hoogte   over   een   lat   heen   zien   te   komen.   Respect.   Ik kom   ook   steeds   meer   vertrouwde   gezichten   tegen   zoals   speaker   Frank   Hoogers   en   de   man die   de   prijzen   vandaag   uitreikt,   Peter   Monsieurs.   Dat   is   ook   het   leuke   van   dit   “werk”,   je   kent steeds   meer   mensen   en   krijgt   daar   ook   steeds   meer   contact   mee.   Ik   schrijf   werk   tussen aanhalingstekens   omdat   het   maar   een   hobby   is.   Hoewel   veel   mensen   denken   dat   ik   geld verdien   met   fotograferen   kan   ik je      meteen      uit      een      droom helpen.    Ik    verdien    er    helemaal niks   mee,   het   kost   me   eigenlijk alleen    maar    geld.    Maar    goed, zolang   ik   het   leuk   vind   om   dit   te doen   heb   ik   daar   geen   probleem mee.   Bij   het   hoogspringen   bij   de vrouwen   is   ook   Glenka   Antonia aanwezig.    Zij    valt    echter    bij    de laatste    sprong    geblesseerd    uit. Ondertussen   zet   ik   Peter   Monsieurs   samen   met   Naomi   Sedney   op   de   gevoelige   plaat   als   zij   op   de   prijsuitreikng   staan   te   wachten.   Ik   maak   vandaag blijkbaar   ook   nog   een   fout.   bij   de   start   mannen   100   meter   probeer   ik   van   achteren   ter   hoogte   van   de   blokken   met   startcijfers   een   foto   vanaf   de grond   te   maken.   Ik   wordt   terug   gefloten   door   de   scheidsrechter   en   die   “verbied”   mij   om   daar   te   fotograferen.   Hij   en   de   vrouwelijke   starter   leggen mij   nadat   de   mannen   alsnog   vertrokken   zijn   uit   waarom   dat   is.   De   atleten   zouden   mijn   klikken   van   de   camera   kunnen   horen   als   startschot.   Er   zit   in mijn   ogen   echter   wel   een   groot   verschil   tussen   een   klik   van   een   camera   en   de   knal van   een   startschot.   Ik   doe   er   verder   niet   moeilijk   over,   ik   luister   wat   dat   betreft   altijd naar   wat   mensen   uit   de   organisatie   zeggen   en   werk   dan   gewoon   mee.   Ik   maak   op   zo’n dag   ook   de   nodige   meters   en   loop   van   hier   naar   daar   dus   wat   dat   betreft   ben   ik   ook een   beetje   een   atleet.   Daarbij   tellend   het   gewicht   van   de   camera’s   en   lenzen   maakt het   voor   een   fotograaf   ook   een   beetje   tot   topsport.   Ik   mis   ook   wat   podiums   omdat   ik dan   net   bij   de   start   van   een   200   m   ben.   Dat   is   helemaal   aan   de   andere   kant   van   de atletiekbaan   dus   ook   dat   is   onbegonnen   werk.   Gelukkig   ben   ik   wel   bij   de   100   m   series aanwezig   bij   zowel   mannen   als   vrouwen.   Waarom   ik   “gelukkig”   schrijf   leg   ik   verderop in   dit   verhaal   nog   uit.   Het   valt   bij   de   loopnummers   wel   op   dat   er   vrij   veel   valse   starts zijn   of   uitgestelde   starts.   Het   is   me   niet   duidelijk   waarom   dit   zo   is.   Vaak   wordt   er   dan besloten   tot   géén   valse   start.   Het   zorgt   er   echter   wel   voor   dat   het   programma   steeds meer   uit   gaat   lopen   en   het   tijdschema   niet   geheel   meer   klopt.   Dat   maakt   het   nog lastiger    om    mijn    vooraf    geplande    volgorde    tot    uitvoering    te    brengen.    De    eerder genoemde   grotere   namen   komen   één   voor   één   aan   mijn   camera   voorbij.   Sommigen van   hen   doen   ook   op   meerdere   onderdelen   mee.   Of   ze   komen   vaker   in   actie   omdat   ze de    finale    halen.    Over finale   gesproken.   Zoals eerder    gezegd    zijn    er eerst      series      op      de 100m   om   uit   te   maken wie   later   op   de   dag   in   de   finale   van   deze   afstand   deel   mogen   nemen.   Dat   zijn uiteraard   de   snelsten   uit   de   series.   Omdat   het   programma   uitloopt   heb   ik   om   14.00 uur   nog   steeds   niet   gegeten   en   besluit   ik   om   mijn   lunchpakket   te   gaan   ophalen   in   de kantine.   Met   mij   staat   er   nog   een   andere   fotograaf   te   wachten   op   zijn   lunch.   Maar   er staan   ook   andere   mensen   die   iets   besteld   hebben.   Het   duurt   dan   ook   een   tijdje alvorens   ons   lunchpakket   gereed   is.   Binnen   in   de   kantine   hoor   je   helemaal   niets   van de   omroepers   of   startschoten.   Als   ik   buiten   kom   met   mijn   tasje   met   broodjes   komen   net   de   mannen   van   de   100   m   finale   over   de   streep.   Wat   baal   ik dan.   Ik   heb   zowel   de   100m   finales   bij   de   vrouwen   als   mannen   gemist.   Wat   een   fiasco.   Wat   een   tegenvaller.   Maar   goed,   het   is   nu   eenmaal   zo.   Vallen, opstaan   en   weer   doorgaan   is   op   deze   dag   wel   een   juiste   woordspeling.   Dus   dat   doen   we   dan   ook   maar.   Er   is   nog   meer   te   beleven   wat   dat   betreft. Bij   de   vrouwen   verspringen   zijn ze   al   aan   het   inspringen   en   daar zie    ik    Eva    Bastmeijer    weer.    Ik heb   laatst   een   “Wie   is..?   pagina” aan     haar     besteed     op     Sport Motions.   Ze   herkent   me   dan   ook meteen   en   vind   het   leuk   dat   ik er   weer   ben.   Ook   zien   we   hier Nadine   Broersen   weer   aan   het werk.    Zij    is    nog    niet    zo    lang geleden    moeder    geworden    en heeft   haar   atletiek   weer   opgepakt.   Uiteindelijk   zijn   deze   dames   nog   de   enigen   die   actief   zijn   bij deze   T-Meeting   dus   dat   maakt   de   keuze   van   fotograferen   makkelijk.   Frapant   is   wel   dat   na   3 sprongen    5    van    de    13    deelneemsters    niet    meer    verder    mogen.    Daaronder    dus    ook    Eva Bastmeijer   waar   ik   dan   nog   even   mee   praat.   Ze   heeft   3   foute   pogingen   en   mag   dus   niet   meer verder   terwijl   ze   eigenlijk   wel   een   goed   gevoel   had   bij   het   springen   vandaag.   Als   uiteindelijk   de laatste   huldiging   heeft   plaatsgevonden   ga   ik   naar   boven   om   mijn   spullen   op   te   halen.   Daar   zit de   organisatie   en   jury   inmiddels   de   dag   te   evalueren.   Toevallig   detail   daarbij   is   dat   ik   mijn spullen   aangereikt   krijg   van   de   vrouwelijke   starter   die   mij   eerder   deze   dag   vermaande.   Al   met   al   was   het   weer   een   geslaagde   dag   mede   dankzij   de vele   vrijwilligers   die   er   weer   waren   om   alles   in   goede   banen   te   leiden.   Persoonlijk   was   het   iets   minder,   mede   vanwege   mijn   “foutje”   tijdens   het fotograferen   bij   die   ene   start   en   anderzijds   vanwege   het   missen   van   de   2   belangrijkste   nummers   op   deze   middag,   de   100m   finales.   Volgende   keer beter   zullen   we   maar   zeggen.   De   uitslagen   van   de   T-Meeting   kun   je   vinden   via   DEZE   LINK .   In   de   fotogalerie   kun   je   een   reportage   zien   van   deze   T- Meeting   met   190   foto’s.   Respect   voor   iedereen   die   op   wat   voor   manier   op   deze   dag   heeft   meegedaan   of   meegewerkt.   De   volgende   keer   ben   ik vanzelfsprekend weer van de partij dus wat dat betreft tot volgend jaar.