© Copyright 2011 tot heden - John Damen - Sport Motions - Alle rechten voorbehouden - Privacy
Wie is…..Kimberly Alkemade?
Kimberly Alkemade, van nachtmerrie naar toekomstdroom
Deze
editie
van
“Wie
is…..?”
wordt
door
mij
speciaal
gereserveerd
voor
Kimberly
Alkemade.
Haar
naam
zal
niet
bekend
klinken
bij
mensen
buiten
de
atletiekwereld.
Dat
was
voor
mij
ook
het
geval
tot
ik
in
2018
bij
AV
Attila
de
T-Meeting
wedstrijden
bezocht.
Mijn
oog
viel
op
een
hardloopster
die
door
een
onderbeenamputatie
met
een
zogenaamde
“blade”
liep.
Tijdens
haar
warming
up
was
ik
al
gefascineerd
en
dit
werd
bij
de
wedstrijd
alleen
maar
verergerd.
Onvoorstelbaar
dat
iemand
op
deze
manier
zo
hard
kon
gaan.
Het
dwong
bij
mij
respect
af
en
ik
ging
Kimberly
volgen
op
haar
social
media
en
website.
Haar
hele
levensverhaal
lezend
kreeg
ik
een
flashback.
Dat
nieuwsbericht
uit
1998
herkende
ik
nog
wel
vanuit
de
krant
en
radio
destijds.
Dat
ik
daar,
ruim
20
jaar
later,
op
deze
manier aan herinnerd wordt is toch wel bijzonder.
Kimberly
Alkemade
is
geboren
op
29
maart
1990.
Haar
leven
verandert
op
8-jarige
leeftijd
in
één
grote
nachtmerrie.
Op
28
juli
1998
tijdens
een
busreis
naar
hun
vakantie
in
Spanje
valt
de
chauffeur
ter
hoogte
van
het
Franse
Montélimar
in
slaap
en
rijdt
in
op
een
andere
bus
en
wagens
die
in
een
file
staan.
De
gevolgen
zijn
enorm.
De
moeder
van
Kimberly
komt
bij
het
ongeluk
om
het
leven.
Haar
vader
en
twee
broers
zijn
lichtgewond.
Kimberly
raakt
echter
levensgevaarlijk
gewond.
Ze
wordt
door
de
klap
uit
de
bus
geslingerd
en
loopt
daarbij
zeer
ernstige
verwondingen
op.
Door
het
trauma
verliest
ze
direct
haar
volledige
onderbeen
links.
Verder
heeft
ze
een
breuk
aan
het
linker
bovenbeen,
schedelbasisfractuur
en
andere
ernstige
verwondingen.
Haar
leven
wordt
echter
wonderlijk
gered
door
de
medische
specialisten.
Maar
het
leven
van
het
gezin
is
wel
drastisch
veranderd.
Een
traumatische
nachtmerrie,
een
tragedie.
Kimberly
moet
leren
lopen
met
een
beenprothese.
Een
lange
tijd
van
lichamelijk
en
psychisch
vallen
en
opstaan.
Met
hulp
van
haar
vader,
broers
en
een
tante
komt
ze
er
uiteindelijk
weer
bovenop
en
staat
weer
positief
in
het
leven.
Via
een
andere
orthopedisch
instrumentmaker,
Frank
Jol,
krijgt
ze
een
andere
beenprothese
waarmee
ze
veel
mobieler
is.
Ook
krijgt
ze
van
hem
een
tweedehands
sportprothese.
Er
gaat
een
nieuwe
wereld
voor
Kimberly
open.
Ze
wordt
hierdoor
zowel
fysiek
als
mentaal
sterker.
Dit
zet
haar
aan
om
weer
te
gaan
sporten
nadat
ze
19
jaar
niet
meer
heeft
kunnen
joggen.
En
zo
loopt
ze
op
12
juni
2017
haar
eerste
5
km
Ladiesrun
in
Eindhoven
binnen
30
minuten.
Haar
prestaties
bij
het
sporten
(hardlopen,
volleybal
en
snowboarden)
gaan
steeds
vooruit
en
ze
vind
het
ook
niet
meer
belangrijk
wat
anderen
wel
niet
van
haar
zullen
denken
als
ze
Kimberly
met
een
beenprothese
zien.
Ze
laat
zelfs
haar
dagelijkse
beenprothese
niet
meer
afwerken
zodat
duidelijk
zichtbaar
is
dat
ze
een
prothese
draagt.
Ze
komt
er
achter
dat
ze
droomt
van
“meer
dan
een
normaal
leven
in
deze
maatschappij”.
Kimberly
was
ondertussen
al
drie
jaar
lang
begeleidster
in
de
gehandicaptenzorg.
Dat
werk
vond
ze
leuk
maar
ze
wilde
meer.
Ze
wil
actiever
met
mensen
werken,
in
beweging
zijn.
Ze
wil
mensen
helpen
meer
te
bewegen
en
hun
inspireren.
In
2017
zet
ze
de
stap
om
aan
een
paralympische
talentendag
mee
te
doen
in
Amsterdam.
Ze
gaat
eigenlijk
voor
het
snowboarden
maar
wordt
na
de
atletiekronde
gescout
door
Arno
Mul,
de
bondscoach
van
het
paralympisch
Nederlands
team.
Na
een
tijdlang
wikken
en
wegen,
vragen
stellen
en
uitzoeken
kiest
ze
uiteindelijk
voor
atletiek.
Ze
begint
bij
Eindhoven
Atletiek
om
de
basis
van
het
hardlopen
aan
te
leren.
Daarna
gaat
ze
naar
de
sprintgroep
van
Prins
Hendrik
in
Vught.
Steeds
vaker
neemt
ze
echter
de
stap
om
op
Papendal
te
gaan
trainen.
De
passie
voor
de
sprint
neemt
alsmaar
toe.
Samen
met
haar
partner,
Hervé
Maas,
neemt
ze
dan
de
beslissing
te
stoppen
met
haar
werk
in
de
gehandicaptenzorg.
Ze
behaald
haar
HBO
diploma
Beweegcoach
en
richt
zich
volledig
op
atletiek.
Dat
diploma
van
Beweegcoach
is
gericht
op
“Plan
B”:
mensen
levenslang
laten
bewegen.
Ze
verzorgt
ondertussen
bootcamps
voor
kinderen
om
hun
ook
het
plezier
van
het
bewegen
in
te
laten
inzien.
Ze
kan
vanaf
nu
dus
als
“Beweegcoach”
en
“Personal
Trainer”
fungeren.
Daarmee
is
Plan
B
van
Kimberly Alkemade inmiddels al vervult.
Wat
is
dan
“Plan
A”?
Daarin
is
Kimberly
duidelijk.
Dat
zijn
de
Paralympische
Spelen
in
Tokio
2020!
Dat
is
haar
droom.
Dat
is
haar
ultieme
doel.
Maar
eerst
wil
ze
ook
in
november
2019
naar
het
WK
Para-atletiek
in
Dubai.
Ze
is
nu
inmiddels
een
officieel
nationaal
para-atleet
geclassificeerd
in
de
klasse
IPC64
voor
enkel-geamputeerde
vrouwen.
Ze
wil
het
beste
uit
zichzelf
halen.
Kimberly
heeft
niets
te
verliezen,
ze
kan
er
enkel
een
rijker
mens
van
worden.
Ik
zie
haar
voor
het
eerst
aan
het
werk
in
mei
2018
hier
in
Tilburg
bij
de
T-Meeting.
Een
paar
weken
later
wordt
ze
al
Nederlands
Kampioen
op
de
100m
sprint.
In
juli
2018
heeft
ze
haar
eerste
test
met
een
échte
sprintblade.
Sinds
november
2018
is
ze
fulltime
atleet
op
Papendal
en
traint
ze
daar
onder
leiding
van
de
hier
eerdergenoemde
bondscoach
Arno
Mul
bij
het
paralympische
Nederlands
team.
Om
aan
het
WK
in
Dubai
deel
te
mogen
nemen
moet
ze
natuurlijk
wel
aan
de
limieten
voldoen
op
de
100m
en
200m
sprint.
Haar
persoonlijke
records
op
die
afstanden
in
2018
waren
13.79
en
29.07.
De
limieten
voor
dat
WK
zijn
echter
13.30
op
de
100m
en
28.15
op
de
200m.
Om
het
zo
maar
te
zeggen,
nog
heel
wat
werk
aan
de
winkel
voor
Kimberly
om
haar
doelstelling
te
kunnen
behalen.
Haar
trainingen
op
Papendal
laten
dan
al
een
progressie
zien.
Begin
2019
is
ze
op
training
geweest
in
Tenerife.
Later
in
april
is
ze
ook
nog
op
stage
naar
Valencia
gegaan.
Kimberly
doet
er
dus
alles
aan
om
haar
plannen
te
verwezenlijken.
Op
24
mei
tijdens
haar
allereerste
internationale
competitie
in
het
Zwitserse
Nottwil
boekt
ze
een
bijzonder
succes.
Ze
behaald
zowel
op
de
100m
(13.20)
als
op
de
200m
(27.67)
de
WK
limiet.
En
ook
bij
de
T-Meeting
jongstleden
2e
Pinksterdag
laat
Kimberly
Alkemade
zich
van
haar
ware
kant
zien.
Ze
evenaart
bijna
haar
tijd
op
de
100m
en
verbeterd
haar
tijd
op
de
200m
van
27.67
naar
27.29
en
dat
is
amper
twee
weken
na
haar
behaalde
WK
limieten
in
Zwitserland.
Zo
zie
je
maar
hoe
gefocust
Kimberly
is
om
haar
doelen
te
bereiken.
Typerend
voor
haar
leven.
Van
een
klein
getraumatiseerd
meisje
naar
een
krachtige
jonge
vrouw
die
een
levensdoel
heeft.
Van
een
nachtmerrie
naar
een
toekomstdroom.
En
natuurlijk
levert
de
strijd
in
het
bereiken
van
haar
droom
soms
ook
nog
onzekerheid
en
verdriet
op.
Maar
als
je
ziet
wat
Kimberly
Alkemade
in
haar
leven
al
heeft
doorstaan
kan
ik
alleen
maar
bedenken
dat
ze
er
wel
komt.
Ik
wens
haar
heel
veel
succes
in
het
behalen
van
haar
droom.
Ik
heb
er
het
volste
vertrouwen
in
dat
het
goed
gaat
komen.
Ik
blijf
haar
in
ieder
geval
volgen.
Kijk
voor
haar
hele
levensverhaal,
haar
plannen,
blogs
en
de
wedstrijden
waar
ze
aan
deel
zal
nemen op haar website. Je kunt deze vinden op het adres
www.kimberlyalkemade.com
Overigens
is
Kimberly
Alkemade
lang
niet
de
enige
para-atleet
in
Nederland.
Dat
zijn
er
natuurlijk
ontzettend
veel.
En
dat
zijn
net
zo
goed
stuk
voor
stuk
allemaal
doorzetters
met
ieder
ook
weer
hun
eigen
verhaal.
Deze
voorstelling
omtrent
Kimberly
Alkemade
op
mijn
Sport
Motions
website
is
dan
ook
ter
ere
van
alle
para-atleten
die
dagelijks
al
hun
energie
en
kracht
opofferen
om
verder
te
kunnen
komen
in
hun
toekomstdromen.
En
deze
droom
is
voor
iedereen
vanzelfsprekend
weer
totaal
verschillend
en
op
een
eigen
niveau
gelegd.
Het
respect
van
mijn
kant
is
daarom
ook
voor
iedereen
bedoeld,
voor
alle
para-atleten.
Er
zou
in
mijn
ogen
ook
best
wel
wat
meer
aandacht
mogen
zijn
voor
deze
sporters.
Niet
omdat
ze
anders
zijn
maar
omdat
ze
er
waarschijnlijk
nóg
harder
voor
moeten
werken
dan
de
“gewone”
sporter.
En
dat
geldt
bovendien
ook
voor
het
financiële
gedeelte.
Veelal
moeten
deze
sporters
eigen
middelen
gebruiken om hun sport te kunnen blijven beoefenen om zodoende hun droom waar te kunnen
maken.
Ook
dat
maakt
het
naar
mijn
idee
voor
hun
ook
weer
een
stuk
moeilijker.
Het
zou
zonde
zijn
als
een
para-atleet
door
financiële
omstandigheden
zou
worden
beperkt
in
zijn/haar
activiteiten.
Sponsoren
zijn
daarom
altijd
welkom
denk
ik.
Het
zou
alles
voor
deze
para-atleten
dan weer “iets” makkelijker maken.